#1 2016-03-09 10:34:33

OCD_ASYLUM

ocd.com.pl

Psychotropy, terapia behawioralna, biofeedback, DBS, hipnoza...

Benzodiazepiny
Przykładowo:
Krótko działające:
brotizolam
loprazolam
triazolam
Średnio długo działające:
alprazolam
bromazepam
klotiazepam
lorazepam
lormetazepam
nitrazepam
oksazepam
temazepam
Długo działające:
chlorodiazepoksyd
diazepam
flurazepam
ketazolam
klobazam
klorazepat
metaklozepam
oksazolam

OCD_ASYLUM

ocd.com.pl

Odp: Psychotropy, terapia behawioralna, biofeedback, DBS, hipnoza...

II generacji - atypowe
Przykładowo:
amisulpryd
asenapina
arypiprazol
blonanseryna
iloperidon
klozapina
kwetiapina
lurasidon
melperon
olanzapina
paliperidon
risperidon
sertindol
ziprasidon
zotepina

OCD_ASYLUM

ocd.com.pl

Odp: Psychotropy, terapia behawioralna, biofeedback, DBS, hipnoza...

Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny
Przykładowo:
citalopram
dapoksetyna
escitalopram
fluoksetyna
fluwoksamina
indalpina
paroksetyna
sertralina
zimelidyna

OCD_ASYLUM

ocd.com.pl

Odp: Psychotropy, terapia behawioralna, biofeedback, DBS, hipnoza...

Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne (TLPD), leki trójpierścieniowe
Przykładowo:
imipramina
dezypramina
klomipramina
amitryptylina
nortryptylina
protryptylina
doksepina
dosulepina
lofepramina
opipramol
pipofezyna
noksyptylina

OCD_ASYLUM

ocd.com.pl

Odp: Psychotropy, terapia behawioralna, biofeedback, DBS, hipnoza...

Źródło: Wikipedia

---

Psychoterapia behawioralna została opracowana w oparciu o prawa uczenia się, zwłaszcza zasady warunkowania. Wywodzi się z behawioryzmu.
Opiera się ona na technikach treningowych, takich jak np. trening relaksacji, wykorzystywany w systematycznej desensytyzacji (odwrażliwianiu) pomocnej w leczeniu fobii, czy trening asertywności.
W psychoterapii behawioralnej wykorzystuje się także technikę Float REST, polegającą na ograniczeniu stymulacji środowiskowej.
Psychoterapia behawioralna skupia się wyłącznie na zachowaniu człowieka, jako jego naturalnej reakcji na wpływy otoczenia. Ważne jest tu i teraz, natomiast nieistotne są wydarzenia z przeszłości.
Pomoc w zmianie niepożądanego zachowania odbywa się bez analizy jego nieświadomych przyczyn, których istnienia behawioryzm nie uznaje. Terapeuta w tym rodzaju psychoterapii pełni funkcję aktywną i dyrektywną - wyjaśnia, proponuje, doradza, wspiera, motywuje i wyznacza zadania. Pacjent natomiast jest kimś w rodzaju ucznia - oczekuje się od niego przede wszystkim gotowości do aktywnych zmian.

Wyróżnia się m.in następujące odmiany psychoterapii poznawczo-behawioralnej. Są to:
terapia racjonalno-emotywna - Alberta Elisa - podstawą terapii jest odkrywanie nieracjonalnych przekonań, które mogą prowadzić do negatywnych emocji oraz na zastępowaniu tych przekonań na te bardziej produktywne i racjonalne.
terapia poznawcza - Aarona Becka - podstawą terapii jest identyfikacja automatycznych myśli, budzących lęk doznań somaty­cznych oraz na uczeniu pacjenta korygowania błędów logicznych w tych automa­tycznych myślach
metoda autoinstrukcji - Donalda Meichenbauma - podstawą tej metody jest stwierdzenie, iż osoby znajdujące się w sytuacjach trudnych prowadzą ze sobą wewnętrzny dialog pobudzający do dzia­łań konstruktywnych lub ochrony własnego „ja”, bądź wyzwalający lęk i powodujący dezorganizację działania.
koncepcja D. M. Clarka - David M. Clark - podstawą tej koncepcji jest przekonanie, iż zespół paniki wynika z błędnej interpretacji doznań cielesnych

W procesie terapii behawioralnej, niezależnie od rodzaju leczonych zaburzeń, wyodrębnia się cztery fazy:
diagnostyczną - przeprowadzenie wywiadu, zidentyfikowanie zaburzenia, ustalenie sposobu ukształtowania się zaburzenia oraz poziomu motywacji pacjenta do zmiany.
wzbudzania motywacji - wzbudzeniu w pacjencie pozytywnych oczekiwań wobec leczenia a także doprowadzenie pacjenta do przejęcia odpowiedzialności za psychoterapię.
zastosowania określonej procedury terapeutycznej;
utrwalania zmian powstałych podczas psychoterapii - ustalenie zadań, które pacjent wykonuje sam bądź przy pomocy członków rodziny mające utrwalić pożądane zachowania.
Psychoterapia tego rodzaju zawsze ogranicza się do konkretnych problemów (np. klaustrofobia) i zwykle obejmuje 10 spotkań odbywających się raz w tygodniu.

---

[https://pl.wikipedia.org/wiki/Psychoter … hawioralna]

OCD_ASYLUM

ocd.com.pl

Odp: Psychotropy, terapia behawioralna, biofeedback, DBS, hipnoza...

Źródło: Wikipedia

---

Biofeedback EEG (ElektroEncefaloGrafia) lub neurofeedback – wykorzystuje właściwość, że mózg ludzki w ramach swojej aktywności wytwarza różne zakresy fal elektromagnetycznych, charakterystycznych dla różnych rodzajów tej aktywności. Np. fale alfa w stanie relaksu w odprężenia, środkowe pasmo fal beta w stanie wytężonego wysiłku umysłowego, fale delta w stanie głębokiego, regenerującego snu. W niektórych dysfunkcjach mózgu występuje zarówno niedobór jak i nadmiar fal o pewnych częstotliwościach, co uniemożliwia pacjentowi wykonywanie pewnych czynności (np. dzieci z ADHD mają problem ze skupieniem się na wykonaniu konkretnego zadania lub kontrolowaniem emocji). Urządzenie do neurofeedbacku to wzmacniacz fal EEG (tzw. głowica) z odpowiednim oprogramowaniem. Elektrody podłączane w różnych miejscach na skórze czaszki i uszach zbierają dane o występowaniu poszczególnych pasm fal, oprogramowanie zamienia te informacje w zrozumiały dla pacjenta obraz. Pacjent ma tak sterować aktywnością swojego mózgu, aby np. widziany na ekranie samochód wyścigowy przyśpieszył. Neurofeedback jest stosowany w terapii dzieci z ADHD (zespół nadpobudliwości psychoruchowej), u ludzi z zaburzeniami procesu uczenia się, po urazach czaszki, wspomaga leczenie padaczki. Jest również polecany osobom zdrowym dla poprawy koncentracji, pamięci, w leczeniu nerwicy natręctw, redukcji stresu i poprawy kreatywności, stosowany również dla zabawy i gry (mindball).

---

[https://pl.wikipedia.org/wiki/Biofeedback]

OCD_ASYLUM

ocd.com.pl

Odp: Psychotropy, terapia behawioralna, biofeedback, DBS, hipnoza...

Źródło: Wikipedia

---

Głęboka stymulacja mózgu (ang. deep brain stimulation - DBS) – chirurgiczna metoda leczenia, polegająca na implantacji urządzenia zwanego rozrusznikiem mózgu, które wysyła impulsy elektryczne do określonej części mózgu.
Głęboka stymulacja mózgu (DBS) wybranej okolicy mózgu przynosi duże korzyści terapeutyczne w takich chorobach jak: choroba Parkinsona, drżenie samoistne, dystonia czy przewlekły ból. Historia prób zastosowania DBS w leczeniu schorzeń neurologicznych jest dość długa, jednak znaczące postępy, zwłaszcza w leczeniu choroby Parkinsona lub OCD, osiągnięto w ostatnich latach.
DBS bezpośrednio zmienia aktywność mózgu w kontrolowany sposób, jej efekt jest odwracalny (inaczej niż jest to w przypadku wykonywanych czasem dotychczas w neurochirurgii w celach leczniczych trwałych uszkodzeń niektórych dróg nerwowych w mózgu) i jest jedną z nielicznych metod neurochirurgicznych, poddających się obiektywnej ocenie metodą podwójnie ślepej próby.
Amerykańska Food and Drug Administration (FDA) zaakceptowała DBS jako metodę leczenia w drżeniu samoistnym w 1997 roku, w chorobie Parkinsona w 2002 roku, a w dystonii w 2003 roku. DBS jest także stosowana w leczeniu przewlekłego bólu, a także różnych chorób afektywnych, włączając depresję endogenną. W przypadku depresji jednak znacznie częściej stosowanym zabiegiem jest jednak zabieg elektrowstrząsów, czyli leczenia polem elektrycznym przyłożonym do powierzchni głowy z zewnątrz na krótki czas (w ten sposób wywołuje się sztucznie chwilowe wyładowania w mózgu, niejako symulujące wyładowania występujące w padaczce).
Układ do głębokiej stymulacji mózgu składa się z trzech elementów: wszczepionego generatora rytmicznej czynności elektrycznej (właściwego rozrusznika), doprowadzenia sygnału do odpowiedniego jądra mózgu i połączenia. Generator jest zasilanym przez baterię neurostymulatorem umieszczonym w tytanowej obudowie, wysyłającym sygnały elektryczne do mózgu, które oddziałują z czynnością elektryczną neuronów w określonym docelowo jądrze mózgowym. Doprowadzenie sygnału do mózgu jest to metalowy przewód pokryty izolującą osłonką poliuretanową, zakończony czterema platynowo-irydowymi małymi elektrodami, które umieszcza się w wybranym miejscu mózgu. Doprowadzenie jest połączone z generatorem izolowanym przewodem, który biegnie poprzez czaszkę na zewnątrz głowy i dalej za uchem na szyję, a następnie do dołu podobojczykowego, gdzie najczęściej neurochirurg umieszcza generator.
Generator, już po implantacji, może być kalibrowany zdalnie przez neurologa, pielęgniarkę, albo przeszkolonego technika w celu optymalizacji jego wpływu na objawy choroby (np. choroby Parkinsona) i minimalizacji ewentualnych efektów ubocznych. Celem dla elektrod doprowadzających sygnały elektryczne do mózgu w leczeniu głęboką stymulacją mózgu choroby Parkinsona jest jądro niskowzgórzowe (łac. nucleus subthalamicus).

---

[https://pl.wikipedia.org/wiki/G%C5%82%C … m%C3%B3zgu]

OCD_ASYLUM

ocd.com.pl

Odp: Psychotropy, terapia behawioralna, biofeedback, DBS, hipnoza...

Źródło: Wikipedia

---

Hipnoza (grec. ύπνος = ýpnos, dosłownie sen) – definiowana jest jako stan prawidłowo funkcjonującego umysłu, w którym uwaga danej osoby jest mocno zogniskowana na określonych bodźcach, świadomość bodźców pochodzących spoza obszaru zogniskowania uwagi jest znacznie ograniczona, oraz podczas którego krytyczny osąd danej osoby zostaje częściowo zawieszony.
Doświadczenia nad hipnozą pokazały, że nie jest ona związana z istotną zmianą funkcjonowania mózgu. Częstotliwość fal mózgowych osób zahipnotyzowanych nie różni się od częstotliwości rejestrowanych u osób znajdujących się w stanie czuwania. Podczas hipnozy człowiek nie zyskuje żadnych umiejętności, czy też możliwości, których nie posiadałby w stanie pełnej świadomości, jeśli byłby odpowiednio zmotywowany.
Część badaczy uznaje hipnozę za stan zmienionej świadomości odmienny zarówno od stanu czuwania jak i snu. W stosunku do stanu czuwania, podkreśla się takie odmienności hipnozy, jak obniżenie zdolności planowania, nierozdzielność uwagi, możliwość przywoływania wspomnień wzrokowych lub wyobrażeń, wzrost zdolności do wytwarzania nowych wyobrażeń lub fantazji, ograniczoną zdolność do prawidłowej oceny realności, zwiększoną sugestywność, skłonność do zachowań zgodnych z przyjętą rolą oraz niepamięć tego wszystkiego, co działo się podczas stanu hipnozy.
Hipnoza jest wykorzystywana w psychologii klinicznej i psychiatrii, między innymi jako jedna z metod diagnozowania i leczenia zaburzeń nerwicowych, zaburzeń lękowych, przy zmniejszaniu bólu oraz w terapii niektórych uzależnień.

---

[https://pl.wikipedia.org/wiki/Hipnoza]